Πώς να προωθήσετε ένα “καλό διαζύγιο” -Οδηγός σε “8 Βήματα” για να πάρετε ένα “καλό διαζύγιο” για εσάς και την ψυχή των παιδιών!
Τα ζευγάρια θα συνεχίσουν να τερματίζουν τους γάμους τους και τα παιδιά θα συνεχίσουν να εκτίθενται στις ταλαιπωρίες που προκύπτουν από αυτό.
Κανείς ποτέ δεν διασκέδασε ένα διαζύγιο με παιδιά,ούτε καν η Αντζελίνα Τζολί!
Ο θεμελιώδης στόχος ενός καλού διαζυγίου είναι απλός
αλλά δύσκολος:
τα παιδιά πρέπει να βιώσουν τους γονείς τους ως μια συνεργαζόμενη εταιρική σχέση που ευημερεί με αξιοπιστία και τα προστατεύει, ανεξάρτητα από το πόσο αποξενωμένοι είναι οι γονείς μεταξύ τους. Υπό αυτή την έννοια, η οικογένεια ως σύστημα γονικής μέριμνας θα συνεχίζεται.
Ακολουθούν ορισμένες προσεγγίσεις που κάνουν οι ειδικοί και βοηθούν τους γονείς και τα παιδιά να δημιουργήσουν αυτόν τον επίπονο, αλλά ουσιαστικό, νέο τρόπο “να είσαι οικογένεια”.
1.Συμμετοχή . Γίνετε ενεργός εταίρος στις διαπραγματεύσεις που θα διαμορφώσουν την οικογένεια μετά το διαζύγιο,επειδή αυτές οι συμφωνίες – ή η έλλειψη αυτών – μπορούν να έχουν τεράστιες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στα παιδιά.
Για παράδειγμα, η Wallerstein σημειώνει ότι πολύ συχνά οι πατέρες ποτέ δεν συμφωνούν επισήμως να πληρώσουν τα αγγλικά,τη μουσική κτλ.. Καθώς το παιδί πλησιάζει την ηλικία του πανεπιστημίου, είναι ικανό να γίνει άκρως ανήσυχο γι’ αυτή την έλλειψη δέσμευσης. Ακόμη και αν ο πατέρας τελικά δώσει το δίδακτρα, η παρατεταμένη αβεβαιότητα έχει ήδη διαβρώσει την βασική αίσθηση εμπιστοσύνης και ασφάλειας του παιδιού.
Σε αυτό και άλλα θέματα με επιπτώσεις μεγάλου εύρους ( για παράδειγμα, η μεταβαλλόμενη φύση των συνατήσεων με τα παιδιά), οι ώριμοι γονείς πρέπει να τα βοηθηθούν για να οραματιστούν το μέλλον και να σχεδιάζουν!
2.Εκπαιδευτείτε ως γονείς. Πολλοί γονείς δεν κατανοούν πλήρως τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού τους, που μπορούν να περιπλέκουν άσκοπα την προσαρμογή μετά το διαζύγιο. Οι ειδικοί θεραπευτές μπορούν να βοηθήσουν, αναλαμβάνοντας ένα ρόλο διδασκαλίας και διευκρινίζοντας ποιές συμπεριφορές αποτελούν απλώς μέρος της διαδικασίας ανάπτυξης και δεν είναι ανησυχητικές.
Για παράδειγμα, ένα κορίτσι 14ετών αρχίζει να ικετεύει να μην δει τον μπαμπά της, τις ημέρες που προβλέπει η συμφωνία επιμέλειας. Ο πατέρας της, βλέπει αυτή την αλλαγή εξ ολοκλήρου μέσα από το συναισθηματικό πρίσμα του διαζυγίου.
Μπορεί να ανησυχεί: “Η κόρη μου είναι ακόμα θυμωμένη με μένα, “και / ή γκρινιάζω” ή πρέπει να προστατεύσω το δικαίωμά μου για επισκέψεις”.
“Ωστόσο,η κόρη, όπως και πολλά άτομα ηλικίας 14 ετών, μπορεί απλώς να θέλει να παραμείνει περισσότερο συνδεδεμένη με τους φίλους και λιγότερο με τον μπαμπά. Ένας θεραπευτής μπορεί να καταστήσει σαφές στον πατέρα ότι η κόρη του μπορεί να μην τον απορρίπτει , αλλά απλώς ωριμάζει – και πρέπει να αισθάνεται ότι ο πατέρας της στηρίζει τη νέα της ανάγκη για φιλία.
3.Σκεφτείτε “Συστημικά”. Ενώ μπορώ να κάνω κήρυγμα , είναι κρίσιμο στο διαζύγιο οι γονείς κατανοήσουν τη συστημική φύση των οικογενειακών σχέσεων. Ο Wallerstein σημειώνει, για παράδειγμα, ότι πολλές μητέρες των παιδιών προσχολικής ηλικίας μπορεί να επιστρέψουν στην εργασία λόγω της ανάγκης που δημιουργήθηκε από το διαζύγιο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η απουσία της μητέρας μπορεί να εντείνει ήδη σε ένα μικρό παιδί
την τεράστια αίσθηση απώλειας και διατάραξης. Αν ο πατέρας είναι θυμωμένος με την πρώην σύζυγό του για το διαζύγιο, μπορεί να αισθάνεται ένα είδος πικρής ικανοποίησης που αναγκάζεται τώρα κι αυτή να εργαστεί. Βοηθώντας τον πατέρα να καταλάβει τη συστημική φύση των οικογενειακών σχέσεων: – Σε αυτή την περίπτωση, το ότι μπορεί να επιδιώξει να τιμωρήσει την πρώην σύζυγό του βλάπτει επίσης το μικρό παιδί του – μπορεί να πειστεί να συνεχίσει να τη χρηματοδοτεί υποστηρίζοντας τη μητέρα ,έτσι ώστε να μπορεί να δώσει στο παιδί της τη φροντίδα που χρειάζεται.
4.Να είστε Πρακτικοί. Το καλό διαζύγιο δεν αφορά μόνο τη διαχείριση και τον σεβασμό των συναισθημάτων. Πρόκειται επίσης καθαρά πρακτικές ρυθμίσεις που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να ευδοκιμήσουν.
Ένα αγοράκι ηλικίας 10 ετών με το οποίο εργάστηκα μεγάλωνε όλο και πιο δυσαρεστημένο από τη διαταγή της επιμέλειας, εκφράζοντας την οργή του, πηγαίνοντας αργοπορημένος στις επισκέψεις στο σπίτι της μητέρας του ή βυθιζόταν σε θλίψη, όταν έφτανε. Όταν το συζητούσαμε μαζί του, απάντησε ότι οι φίλοι του δεν ήξεραν πια πώς ή πού να τον δουν. Αφήνοντας επανειλημμένα μηνύματα στα δύο σπίτια, είχαν απλά σταματήσει τελικά να τον καλούν – και άρχισαν να χάνουν κόμματα με άλλους και άλλες συναντήσεις.
Αυτό το αγόρι ίσως χρειαζόταν να δουλέψει μέσα του συναισθήματα σε πολλά θέματα, αλλά είχε επίσης μια σαφή,ανάγκη: ένα κινητό τηλέφωνο.
5.Ενθαρρύνετε την ειλικρίνεια. Από την ενοχή και / ή την επιθυμία να προστατεύσουν τα παιδιά τους, πολλοί γονείς αποτυγχάνουν να εξηγήσουν το γιατί χωρίζουν και καταφεύγουν σε ασαφείς δηλώσεις για την πραγματικότητα, ότι “Η μαμά και Ο μπαμπάς δεν μπορούν πλέον να ζουν μαζί.”
Ως αποτέλεσμα, πολλοί νέοι μεγαλώνουν,χωρίς ποτέ να κατανοούν γιατί
η οικογένειά τους «απέτυχε» στο άγνωστο και συχνά αγωνίζονται πολύ στην ενηλικίωση για να κατανοήσουν την παιδική τους ηλικία.
Επομένως, είναι σημαντικό οι γονείς να μιλούν ειλικρινά (και κατάλληλα για την ηλικία) στα παιδιά τους για τους λόγους που τερμάτισαν τον γάμο.
Ειλικρίνεια είναι ,επίσης, να ζητά κάποιος συγγνώμη από τα παιδιά αν αυτό τους προκαλέσει πόνο.
Εργάστηκα με μία οικογένεια στην οποία η μητέρα είχε συχνά απίστευτους καυγάδες με τον πατέρα κατά τους μήνες πριν χωρίσουν. Μετά το διαζύγιο, η έφηβη κόρη της γυναίκας παρέμεινε εξαγριωμένη έως ότου ειλικρινά η μητέρα της,ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά της, την οποία αναγνώρισε ότι είχε βλάψει βαθιά την κόρη της.
Τα παιδιά έχουν μια πολύ αναπτυγμένη αίσθηση καλού και κακού, δίκαιου και άδικου,ανάλογη όμως με το, σε ποιά ηλικία βρίσκονται και πρέπει ειδικοί να βοηθούν τους γονείς να τους εξηγήσουν ανάλογα με το επίπεδο των παιδιών.
6.Οι γονείς να δείχνουν φροντίδα. Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν τη βαθιά επίδραση που ασκούν επάνω τους. Στις μελλοντικές στενές σχέσεις του παιδιού – και να μάθουν να συμπεριφέρονται με τρόπους που τις προστατεύουν στο μέλλον.
Σε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα έρευνας η Wallerstein ανακάλυψε ότι τα κορίτσια στο δείγμα της που μεγάλωσαν και είχαν επιτυχείς γάμους είχαν προσεκτικούς πατέρες ή πατριούς, οι οποίοι έδωσαν προσοχή στις κόρες τους,από τις σχολικές εργασίες ως την κοινωνική τους ζωή.
Αυτή η ποιότητα αξιόπιστης προσοχής βοήθησε τα κορίτσια να νιώσουν, όπως λέει η Wallerstein, “αγαπημένα και εκτιμημένα”, συναισθήματα που τους επέτρεψαν, ως ενήλικες, να περιμένουν πολλά από αυτά στις σχέσεις με τους άνδρες.
Ωστόσο, μερικές φορές οι διαζευγμένοι γονείς, ιδιαίτερα οι πατέρες, αισθάνονται πολύ εκτοπισμένοι, θυμωμένοι ή ένοχοι για να δείχνουν προσοχή. Οι θεραπευτές μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να μάθουν πώς να δείχνουν με σαφήνεια και συνέπεια και να επικοινωνούν τη φροντίδα τους, είτε αν μοιράζονται τη στέγη τους με το παιδί είτε ζουν σε απόσταση.
7.Βοήθεια! Ανοίξτε την επικοινωνία. Μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο να συγκατοικούν συγγενείς,αλλά και να γίνονται περιοδικές οικογενειακές συναντήσεις, στις οποίες τα παιδιά και οι γονείς έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν ανοιχτά για το “οικογενειακό διαζύγιο” και να λυθούν οι παρεξηγήσεις και να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές.
Για παράδειγμα, ένα κορίτσι ηλικίας 8 ετών κατήγγειλε σε μεμονωμένη συνεδρία ότι δεν θα μπορούσε να έχει φίλους, όταν έμεινε στο σπίτι του μπαμπά της, επειδή ζούσε μαζί της και η γιαγιά, που “δεν μπορεί να σταθεί στους θορύβους”. Ως αποτέλεσμα, αυτό το νεαρό κορίτσι αισθανόταν βαθιά μοναξιά στο σπίτι του πατέρα της.
Κάνοντας μια οικογενειακή συνάντηση, την ενθάρρυνα να συζητήσει αυτό το θέμα με τον μπαμπά της, που έμεινε έκπληκτος και είχε αγωνία για να μάθει τη θλίψη της κόρης του. Αποδείχθηκε ότι η πεποίθηση της κοπέλας ότι δεν θα μπορούσε να έχει φίλους πέρασε μέσα από μια ακούραστη συζήτηση παραπόνων για “την αγάπη της γιαγιάς της για την ησυχία” που την είχε ενοχλήσει αφάνταστα. Ξεκίνησαν,τελικά, σύντομες συναντήσεις της με φίλους.
Είναι αυτονόητο ότι νέες “συγκατοικήσεις” μπορούν να γίνουν γρήγορα καταστροφικές, αν η σχέση είναι ασταθής. Πριν από τη νέα “σύγκατοικηση” , πρώτα πρέπει να συνεργαστείτε με τους πρώην συζύγους,για να δημιουργήσετε μια λογικά εποικοδομητική γονική μέριμνα.
8.Διεύρυνση του κύκλου. Οι κλινικοί που εργάζονται με οικογένειες διαζυγίου πρέπει να απευθύνονται σε κάτι πολύ περισσότερο από το τη σχέση του παιδιού με τη μαμά και τον μπαμπά.
Πρέπει να παρακολουθήσουμε ολόκληρο το, “χάρτη των σχέσεων” του παιδιού, συμπεριλαμβανομένων συνδέσεις με παππούδες,Θείους, αδέλφια ,ξαδέλφια και συνομηλίκους, καθώς και με κατοικίδια ζώα, σχολικά και αγαπημένα παιχνίδια και δραστηριότητες.
Καθώς εξετάζουμε τις δομές στη ζωή ενός παιδιού, πρέπει να προσδιορίσουμε όλα όσα πραγματικά μετρούν για αυτόν ή αυτήν.
Στον βαθμό που μπορούμε να ανακαλύψουμε μερικά από αυτά τα ιερά και καταφύγιά τους, προστατεύουμε επίσης την ψυχή του παιδιού.
*Διαζύγιο Βικιπαίδεια
